ایران آمریکا را طرف خود می‌داند
هر معامله‌ای که بین واشنگتن و تهران برای پایان دادن به بیش از 170 حمله به پایگاه‌های ایالات متحده و کشتیرانی تجاری در سراسر خاورمیانه از ماه اکتبر انجام شد، ظاهراً به پایان رسیده است.
دو روز پس از آنکه اسرائیل حمله خود را در ۱۹ آوریل به ایران انجام داد، نیروهای تحت حمایت ایران پنج راکت از شهر زمار عراق به سمت پایگاه آمریکایی در رومالین سوریه شلیک کردند.
طبق گزارش‌ها، هواپیماهای ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده در عراق و سوریه این پرتابه‌ها را منهدم کردند. آیا این همان پاسخی بود که علی باقری‌کنی، معاون وزیر امور خارجه ایران قبل از حملات اسرائیل به اصفهان اعلام کرده بود؟ شاید.تاکنون، واکنش تهران عمدتاً معطوف به ایالات متحده بوده است نه اسرائیل.
رویترز گزارش داد که در یک پست شبکه اجتماعی توسط یک گروه تلگرامی وابسته به کتائب حزب‌الله آمده است: «جناح‌های مسلح در عراق پس از مشاهده پیشرفت اندکی در مذاکرات برای پایان دادن به ائتلاف نظامی به رهبری آمریکا در عراق، پس از یک وقفه تقریباً سه ماهه، تصمیم گرفتند حملات را از سر بگیرند.»
در این حمله به پرسنل آمریکایی آسیبی نرسید. ناگفته نماند، در ۲۴ آوریل، نیروهای حوثی در یمن حملات خود را به کشتی‌های تجاری در دریای سرخ تجدید کردند و یک موشک بالستیک ضدکشتی را به کشتی تجاری یورک تاون شلیک کردند. سپس در ۲۶ آوریل، سه موشک به کشتی تجاری مایشا شلیک شد. همه این موشک‌ها با موفقیت منهدم شدند.
کشتی تجاری آندرومدا استار نیز مورد اصابت موشک قرار گرفت، اما آسیب کمتری دید و توانست به ترانزیت خود ادامه دهد. در ۲۷ آوریل، حوثی‌ها اعلام کردند که یک پهپاد دیگر آمریکایی MQ-۹ Reaper را با موشک زمین به هوا بر فراز یمن سرنگون کرده‌اند.
یک سخنگوی وزارت دفاع آمریکا تایید کرد که «یک پهپاد MQ-۹ نیروی هوایی آمریکا در یمن سقوط کرده است و تحقیقات در حال انجام است.» نیروهای مورد حمایت ایران و همچنین خود ایران، از ۷ اکتبر به بعد درس‌های زیادی آموخته‌اند و آن اینکه آمریکا نسبت به ورود به درگیری پرهیز دارد.
به‌طور خلاصه، تهران تشخیص داده است که دنبال کردن اهداف ایالات متحده امن‌تر از اهداف اسرائیلی است. دولت بایدن از بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل و ژنرال‌هایش برای پیگرد قانونی نحوه جنگ در غزه، بازخواست می‌کند.
چاک شومر، رهبر اکثریت دموکرات، نانسی پلوسی، رئیس سابق مجلس نمایندگان و سایر دموکرات‌ها قبلاً این کار را انجام داده‌اند. اما برای ایران، این هزینه‌کرد تاکنون ارزش سرمایه‌گذاری را داشته است.
هشدارهای بایدن تاکنون نتوانسته در تصمیم‌گیری ایران خللی ایجاد کند. همانطور که ژنرال بازنشسته ارتش ایالات متحده، جک کین، مکرراً و به درستی در فاکس‌نیوز بیان کرده، «ایران خواهان جنگ با ایالات متحده نیست، اما اهداف استراتژیک ایران چیزی‌های دیگری است. نخست گسترش نفود در خاورمیانه،؛ دوم بیرون کردن آمریکا از خاورمیانه و سوم تضعیف اسرائیل از نظر سیاسی تا جایی که یهودیان دیگر نخواهند در اسرائیل زندگی کنند.»
تهران هر کاری که می‌تواند انجام می‌دهد تا بین آمریکا و اسرائیل و افکار عمومی آمریکا تفرقه بیاندازد. بایدن از حمایت از هرگونه اقدام شدید علیه ایران امتناع کرده است.
همچنین دولت او در برابر اعتراضات حامیان فلسطین در دانشگاه‌های سراسر ایالات متحده موضع گیری نکرده است. خطوط مقدم جبهه ایران تا دانشگاه کلمبیا نیویورک گسترش یافته و به دانشگاه‌های دیگر، از جمله مؤسسه فناوری ماساچوست، کالج امرسون، دانشگاه تگزاس در آستین و دانشگاه کالیفرنیا و برکلی، گسترش یافته است.
فریادهای «من حماس هستم» و «از رودخانه تا دریا» در این اعتراضات به گوش می‌رسد. اعضای کنگره ایالات متحده بدون اقدام کاخ سفید از این اعتراضات طرفدار فلسطین برای ارائه حمایت خود بازدید کرده‌اند.
تلاش برای راضی کردن هر دو طرف درگیری تنها به افتراق بیشتر در آمریکا به ما کمک می‌کند. جلب آرای رای‌دهندگان در میشیگان و مینه‌سوتا نباید بر امنیت ملی برتری داشته باشد.
با این حال، این تصوری است که امروزه بسیاری از آمریکایی‌ها دارند. برخی دانشجویان پرچم‌های حزب‌الله را به دست می‌گیرند درحالی‌که کتائب‌حزب‌الله که گروهی نزدیک به حزب‌الله لبنان است، در کشته شدن سه نظامی آمریکایی در پایگاه هوایی برج ۲۲ در اردن دخیل بوده است.
مسلم است که ایران از این وضعیت راضی است. ایران راضی است. چراکه پرچم حزب‌الله در شهر نیویورک به اهتزاز درآمده است.
